Бешанко́вічы

Гарадскі пасёлак, цэнтр Бешанковіцкага раёна Віцебскай вобласці, прыстань на р. Заходняя Дзвіна. За 51 км на захад ад Віцебска, 33 км ад чыгуначнай станцыі Чашнікі (на лініі Орша — Лепель); аўтадарогамі звязаны з Мінскам, Віцебскам, Чашнікамі, Сянном, Ушачамі.

У 1939 г. у Бешанковічах было 4,3 тыс. жыхароў.

У гады Вялікай Айчыннай вайны

У пачатку ліпеня 1941 г. у Бешанковічах упартыя баі з фашыстамі вёў 290‑ы стралковы полк 186‑й стралковай дывізіі, тройчы контратакаваў ворага і скідваў яго ў раку. У баях за гарадскі пасёлак полк пацярпеў вялікія страты і з баямі адышоў на новыя пазіцыі.

Бешанковічы акупіраваны 6 ліпеня 1941 г. Нямецка-фашысцкія захопнікі за час акупацыі знішчылі ў Бешанковічах і раёне 10 276 чалавек, у т. л. 2,9 тыс. у Бешанковіцкім гета (каля 1 тыс. вязняў былі мясцовымі яўрэямі, астатнія — бежанцамі з Польшчы).

На тэрыторыі раёна дзейнічалі Бешанковіцкія падпольныя райкамы КП(б)‌Б (верасень 1942 — май 1944) і ЛКСМБ (ліпень — верасень 1941; жнівень 1942 — ліпень 1944); вялі барацьбу з акупантамі партызанскія брыгады 1‑я Віцебская (2‑га складу), «За Савецкую Беларусь», імя А. Ф. Данукалава, 2‑я Беларуская імя П. К. Панамарэнкі (2‑га складу), імя У. І. Леніна, імя В. І. Чапаева, Лёзненская і Чашніцкая «Дубава»; выдавалася падпольная газета «Сталінец», орган Бешанковіцкага падпольнага райкама КП(б)‌Б.

Бешанковічы вызвалены 25 чэрвеня 1944 г. войскамі 6‑й гвардзейскай (генерал-лейтэнант I. М. Чысцякоў) і 43‑й (генерал-лейтэнант А. П. Белабародаў) армій 1‑га Прыбалтыйскага фронту ў ходзе Віцебска-Аршанскай аперацыі 1944 г.

У Бешанковічах — брацкая магіла савецкіх воінаў, якія загінулі ў абарончых баях 1941 г. і пры вызваленні раёна, магілы ахвяр фашызму і савецкіх ваеннапалонных, знішчаных нямецка-фашысцкімі захопнікамі, на якіх устаноўлены помнікі;

помнік камсамольцам Бешанковічаў, якія загінулі ў перыяд Вялікай Айчыннай вайны;

курган Славы.