АСПІЦЫЛІЯ

Аспіцы́лія (Aspicilia A. Massal.), род накіпных лішайнікаў сямейства Мегаспоравыя.

У свеце вядома каля 70 відаў. Распаўсюджаны ў абодвух паўшар’ях, у халодных, гарачых і ўмераных рэгіёнах. Насяляюць пераважна камяні, гальку, сланец, гіпс. Некаторыя прадстаўнікі роду з’яўляюцца піянернымі відамі, першымі пасяляюцца на камянях.

У Беларусі адзін від — аспіцылія попельна-шэрая [Aspicilia cinerea (L.) Körb.], сустракаецца паўсюдна. Расце на гранітных валунах або на каменні ў адкрытых, добра прагрэтых месцах, радзей у лясной засені.

Талом арэалявана-патрэсканы, попельна-шэры, даволі тоўсты. Арэолы вельмі розныя па памеры і форме, шырыня 0,5–1 мм, таўшчыня 0,3–0,6 мм, плоскія, злёгку выпуклыя. Падслаявіна чорная. Апатэцыі леканоравага тыпу размяшчаюцца на бародаўкападобных арэолах, шматлікія, 0,5–1 мм у дыяметры. Уласны край апатэцыю (эксцыпул) каля паверхні аліўкава-карычневы. Гіпатэцый распазнаецца дрэнна. Гіменій з карычнявата-жоўтым адценнем. Эпітэцый карычневы. Парафізы 1,7–2 мкм таўшчынёй, пацеркападобныя. Сумкі булавападобныя, з 8 спорамі. Споры 14⁠–⁠20 × 8⁠–⁠10 мкм.

Талом ад гідраксіду калію хутка афарбоўваецца ў іржава-чырвоны колер. Мае лішайнікавыя кіслоты: аспіцылін, гіпастыктавую, нарстыктавую, стыктавую.