ТУЯВІК

Туяві́к (Thujopsis Endl.), род голанасенных хвойных раслін сямейства Кіпарысавыя.

Уключае адзін від — туявік паніклы, або японскі, або долатападобны [Thujopsis dolobrata (L.f.) Siebold et Zucc.], які распаўсюджаны ў гарах Японіі. Шырока культывуецца ў іншых рэгіёнах зямнога шара.

На Беларусі туявік паніклы зрэдку культывуецца пераважна на поўдні рэспублікі. Мае некалькі культывараў, якія адрозніваюцца памерамі і афарбоўкай лісця.

Вечназялёныя аднадомныя дрэвы або кусты вышынёй да 15 (30)  м. Крона густая, пірамідальная, у некаторых сартоў шарападобная. Парасткі падоўжаныя, плоскія. Лісце накрыж супраціўнае, простае, суцэльнае, суцэльнакраёвае, лускападобнае, даўжынёй да 5 мм, з ніжняга боку з шырокімі белымі вусцейкавымі палосамі. Пыленне ў красавіку. Мужчынскія шышкі дробныя, даўжынёй 3–5 мм, шарападобныя, чырванаватыя. Спелыя жаночыя шышкі акруглыя, дыяметрам да 20 мм, з 6–8 парамі пляскатых, мясістых, супраціўных лускавінак, прамастаячыя, спярша зялёныя з шызым налётам, пры выспяванні бурыя; спеюць восенню ў год апылення. Пасля выспявання ападаюць цалкам. Насенне з двума вузкімі крыламі.

Ценевынослівы, умерана зімаўстойлівы, даволі патрабавальны да ўрадлівасці і вільготнасці глебы, устойлівы да гарадскіх умоў, добра пераносіць стрыжку, даволі лёгка размнажаецца чаранкаваннем.

Драўніна трывалая, устойлівая да гніення, прымяняецца ў будаўніцтве, суднабудаванні. Каштоўная дэкаратыўная павольнарослая расліна. Выкарыстоўваецца ў народнай медыцыне.