Лагі́шын
Гарадскі пасёлак у Пінскім раёне Брэсцкай вобласці. За 28 км на поўнач ад г. Пінск, за 175 км ад г. Брэст, за 276 км ад Мінска; на аўтадарозе Пінск — Івацэвічы.
У 1934–1959 гг. вёска.
У 1940–1962 гг. цэнтр Лагішынскага раёна.
У 1940 г. у Лагішыне было 3,5 тыс. жыхароў.
Лагішын акупіраваны 27 чэрвеня 1941 г. Ад рук нямецка-фашысцкіх захопнікаў у Лагішыне і раёне загінула 2 030 чалавек, у т. л. у гета ў Лагішыне, па розных дадзеных, ад 550 да 800 яўрэяў.
У раёне дзейнічалі: Лагішынскі падпольны райкам КП(б)Б і Лагішынскі падпольны райкам ЛКСМБ, партызанская брыгада 99‑я імя Д. Ц. Гуляева, партызанская брыгада імя В. У. Куйбышава і партызанская брыгада імя В. М. Молатава.
Пры набліжэнні часцей Чырвонай арміі 2 батальёны партызанскага палка 208‑га імя I. В. Сталіна ў ноч на 9 ліпеня 1944 г. атакавалі нямецка-фашысцкі гарнізон з мэтай вызвалення Лагішына. У жорсткім баі некалькі груп партызан прарвалася да цэнтра вёскі, але на дапамогу гітлераўцам раніцай прыбыло падмацаванне з Пінска, і партызаны вымушаны былі адысці.
Лагішын вызвалены 15 ліпеня 1944 г. у ходзе наступлення на баранавіцка-брэсцкім напрамку часцямі 23‑й стралковай дывізіі (Герой Савецкага Саюза палкоўнік І. В. Басцееў) 89‑га стралковага корпуса (генерал-маёр А. Я. Яноўскі) 61‑й арміі 1‑га Беларускага фронту разам з партызанамі 208‑га партызанскага палка імя І. В. Сталіна (камандзір Я. М. Бяспоясаў).
У Лагішыне знаходзяцца:
брацкая магіла савецкіх воінаў і партызан, магілы ахвяр фашызму (на пахаваннях пастаўлены помнікі);
памятны знак ахвярам фашызму — 15 мірным жыхарам Лагішына, зажыва спаленым 9 лютага 1943 г. (знаходзіцца на заходняй ускраіне гарадскога пасёлка ва ўрочышчы Чорны Луг).