АЗІЯЦКІ АНТЫЦЫКЛОН

Азія́цкі антыцыкло́н

Іншыя назвы: Азіяцкі максімум, Сібірскі антыцыклон.

Вобласць высокага атмасфернага ціску над Цэнтральнай Азіяй і Сібір’ю з цэнтрам над тэрыторыяй Манголіі; адзін з сезонных цэнтраў дзеяння атмасферы.

З вобласці Азіяцкага антыцыклону асобныя антыцыклоны або грабяні перыядычна ссоўваюцца на Ціхі акіян, папаўняючы субтрапічную зону высокага ціску.

Утварэнне такіх адгалінаванняў звязана з уцягваннем у Азіяцкі антыцыклон сістэмы антыцыклонаў паўночна-заходняга паходжання і прасоўваннем на захад грэбеня Азіяцкага антыцыклону.

Назіраецца пераважна зімой з прычыны моцнага ахаладжэння Еўразіі. Сярэдні ціск у цэнтры Азіяцкага антыцыклону ў студзені перавышае 1030 гПа, у некаторых выпадках можа даходзіць да 1050 гПа.

У летні перыяд Азіяцкі антыцыклон замяняецца Азіяцкай дэпрэсіяй.

На надвор’е ў Беларусі ўплывае заходняе адгалінаванне Азіяцкага антыцыклону: усталёўваецца малавоблачнае сонечнае надвор’е з тэмпературамі паветра каля −10…−20 °С у зімовыя месяцы; вясной і восенню ноччу магчымыя замаразкі.

У Беларусі сярэднегадавая паўтаральнасць надвор’я са значным уплывам Азіяцкага антыцыклону складае 18–20 % часу ў зімовыя месяцы, 10–15 % — у вясновыя і восеньскія.

У сувязі з глабальным пацяпленнем інтэнсіўнасць і ахалоджвальны эфект Азіяцкага антыцыклону будуць слабнуць.