Геаграфічнае становішча, кліматычныя і глебава-грунтавыя ўмовы Беларусі, а таксама інтэнсіўнасць антрапагеннага ўздзеяння ў многім вызначаюць не толькі фларыстычную насычанасць, але і фітацэнатычны склад і структуру сучаснага прыроднага расліннага покрыва краіны. Знаходзячыся ў заходняй частцы Усходне-Еўрапейскай (Рускай) раўніны на стыку дзвюх буйных батаніка-геаграфічных структур — Еўразійскай таежнай (хвойна-лясной) і Еўрапейскай немаральнай (шырокаліста-лясной) зон, тэрыторыя Беларусі з’яўляецца натуральнай арэнай узаемнага пранікнення і змяшэння элементаў барэальнай і немаральнай расліннасці. Заканамернасці фарміравання сучаснага расліннага покрыва краіны адлюстраваны ў яе геабатанічным раяніраванні.

Паводле даных аб структуры зямельных угоддзяў краіны (Рэестр зямельных рэсурсаў Рэспублікі Беларусь, 2020) наземная прыродная расліннасць займае плошчу 13,54 млн га, або 65,2 % тэрыторыі. Сучаснае расліннае покрыва прадстаўлена складаным спалучэннем лясных, дрэвава-хмызняковых, лугавых, балотных і водных раслінных згуртаванняў — фітацэнозаў. У яго структуры лясная і дрэвава-хмызняковая расліннасць займае 72,9 % агульнай плошчы, лугавая — 19,9, балотная — 5,9, водная — 3,4 %. У параўнанні з 1990 г. плошча зямель прыроднай і блізкай да яе расліннасці (палепшаныя лугі, лясныя культуры, высечкі і г. д.) вырасла на 13,2 %, пры гэтым павялічылася на 1 582,2 тыс. га і склала 13 543,4 тыс. га. Разам з тым за гэты перыяд плошча лугавых і балотных угоддзяў скарацілася на 589,3 і 147,8 тыс. га, або 18,7 і 15,6 % адпаведна.