Сацыяльная палітыка ў беларускай вёсцы будуецца ў адпаведнасці з Законамі Рэспублікі Беларусь ад 22 мая 2000 г. № 395‑З «Аб сацыяльным абслугоўванні» і ад 4 студзеня 2010 г. № 108‑З «Аб мясцовым кіраванні і самакіраванні ў Рэспубліцы Беларусь». Устаноўлены асновы прававога рэгулявання сістэмы сацыяльнага абслугоўвання і развіцця інфраструктуры, вызначаны крыніцы фінансавання, парадак аказання і атрымання сацыяльных паслуг. У фінансаванні развіцця сацыяльнай інфраструктуры ў цяперашні час найбольш распаўсюджаным з’яўляецца метад прыцягнення сродкаў камерцыйных арганізацый на долевых пачатках.

Жылыя дамы ў аграгарадку Цімкавічы Капыльскага раёна Мінскай вобласці. 2010 г.

Жылая забудова ў аграгарадку Александрыя Шклоўскага раёна Магілёўскай вобласці. 2008 г.

Важнае значэнне для развіцця сельскай сацыяльнай інфраструктуры мае Закон Рэспублікі Беларусь «Аб дзяржаўных мінімальных стандартах» (1999), які вызначыў прававыя асновы ўстанаўлення, фарміравання і прымянення дзяржаўных мінімальных сацыяльных стандартаў, якія забяспечваюць рэалізацыю замацаваных Канстытуцыяй Рэспублікі Беларусь сацыяльных правоў грамадзян. З мэтай сістэмнага рашэння задачы па забеспячэнні сацыяльнымі стандартамі жыхароў сяла была прынята Дзяржаўная праграма адраджэння і развіцця вёскі на 2005–2010 гады.

У цяперашні час прыярытэтнымі напрамкамі ў сацыяльнай сферы з’яўляюцца: павышэнне прывабнасці працы і жыццёвага ўзроўню сельскага насельніцтва; удасканаленне інфраструктуры сельскіх населеных пунктаў; развіццё жыллёвага будаўніцтва і камунальнага ўладкавання сельскай мясцовасці; мадэрнізацыя аўтамабільных дарог і развіццё транспартных зносін у сельскай мясцовасці; павышэнне якасці адукацыі; паляпшэнне медыцынскага абслугоўвання сельскага насельніцтва; развіццё культурна-забаўляльнай дзейнасці ў сельскай мясцовасці, захаванне і развіццё традыцыйнай культуры рэгіёнаў; развіццё фізічнай культуры, спорту і турызму на сяле; паляпшэнне бытавога і гандлёвага абслугоўвання сельскага насельніцтва.

З мэтай устойлівага развіцця сельскіх тэрыторый, матывацыі людзей да пражывання ў сельскай мясцовасці і эфектыўнага выкарыстання дзяржаўных сродкаў для ўладкавання сяла сфарміраваны якасна новы тып сельскіх паселішч — аграгарадкі.

Аграгарадок — добраўпарадкаваны населены пункт, у якім створана вытворчая і сацыяльная інфраструктура для забеспячэння сацыяльных стандартаў насельніцтву, якое пражывае ў ім, і жыхарам прылеглых тэрыторый: цэнтральнае і лакальнае водазабеспячэнне (халоднае і гарачае); цэнтральнае газазабеспячэнне (або развіццё сістэм забеспячэння звадкаваным газам калектыўнага карыстання); вуліцы з цвёрдым пакрыццём; сетка дарог, што злучаюць аграгарадок з населенымі пунктамі ў зоне абслугоўвання; пасажырскія транспартныя зносіны з раённым і абласным цэнтрамі; аб’екты тэлефоннай сувязі на аснове стацыянарных і мабільных сістэм сувязі; гандлёва-закупачныя аб’екты спажывецкай кааперацыі; філіялы раённых прадпрыемстваў жыллёва-камунальнага абслугоўвання; структуры па абслугоўванні асабістых падсобных гаспадарак насельніцтва; дашкольныя ўстановы і школы; спартыўныя аб’екты і збудаванні, арганізацыі экалагічнага турызму, паляўнічыя гаспадаркі; амбулаторыі ўрача агульнай практыкі; пажарныя аварыйна-выратавальныя дэпо і пасты; аб’екты прыдарожнага сэрвіснага абслугоўвання (грамадскага харчавання, аўтамабільнага сэрвісу, аўтазаправачныя станцыі, гасцініцы); установы культуры (дамы культуры, клубы, бібліятэкі і г. д.), цэнтры традыцыйных народных промыслаў і рамёстваў; юрыдычныя паслугі насельніцтву, уключаючы натарыяльныя.

Аграгарадкі створаны на аснове буйных вёсак, дзе размешчаны адміністрацыйныя цэнтры сельскіх Саветаў і цэнтральныя сядзібы сельскагаспадарчых арганізацый, больш высокая колькасць насельніцтва, засяроджана большасць аб’ектаў сацыяльнай і вытворчай інфраструктуры. Колькасць іх раўнамерна размеркавана па рэгіёнах рэспублікі. Створаны і функцыянуе 1 481 аграгарадок, у т. л. у Брэсцкай вобласці — 221, Віцебскай — 256, Гомельскай — 238, Гродзенскай — 239, Мінскай — 325, у Магілёўскай вобласці — 202.

Праведзены мерапрыемствы па аптымізацыі сеткі сельскіх устаноў культуры, укараненні рацыянальных схем іх тэрытарыяльнага размяшчэння з улікам канкрэтнай сацыяльна-дэмаграфічнай сітуацыі. У аграгарадках і буйных населеных пунктах створаны сацыяльна-культурныя комплексы, якія ўключаюць клуб, бібліятэку, дзіцячую школу мастацтваў і інш.

З мэтай павышэння даступнасці для сельскага насельніцтва кваліфікаванай медыцынскай дапамогі ажыццяўлялася рэарганізацыя сельскіх устаноў аховы здароўя ў амбулаторыі агульнай урачэбнай практыкі. Гэта закранула ўчастковыя бальніцы, якія не адпавядалі санітарна-гігіенічным патрабаванням і мелі слабую матэрыяльна-тэхнічную базу. Частка ўчастковых бальніц перапрафілявана ў бальніцы сястрынскага догляду, якія створаны ў асноўным для адзінокіх старых, якія пакутуюць на хранічныя захворванні і маюць патрэбу ў медыцынскім назіранні і доглядзе. Для планавання сеткі такіх бальніц прыняты нарматыў — адзін ложак на 1 000 чалавек насельніцтва.

Умацавана матэрыяльна-тэхнічная база фізічнай культуры і спорту ў сельскай мясцовасці. Колькасць фізкультурна-спартыўных збудаванняў павялічылася на 19,5 %. Агульная колькасць чалавек, якія займаюцца фізкультурай і спортам, складае каля 17 % ад агульнай колькасці сельскіх жыхароў.

Багаты прыродны патэнцыял Беларусі (20 тыс. рэк, 10 тыс. азёр; 36 % тэрыторыі краіны займаюць лясы, 7 % — нацыянальныя паркі) спрыяе развіццю аграэкатурызму.

За 2000–2019 гг. у выніку ажыццяўлення мэтанакіраванай дзяржаўнай сацыяльнай палітыкі на сяле добраўпарадкаванне жыллёвага фонду палепшылася прыкладна ў 2 разы; больш за палову жылля на сяле мае такое ж інжынернае ўладкаванне, як і ў горадзе. Павышэнне якасці жылля істотна палепшыла ўмовы жыцця на сяле. У аграгарадках камфортнасць жылля не адрозніваецца ад гарадскіх кватэр (табліца 21).

Гандаль на сяле ажыццяўляецца гандлёвымі арганізацыямі ўсіх форм уласнасці, уключаючы і індывідуальных прадпрымальнікаў. Развітая сетка электрасувязі агульнага карыстання. Стацыянарную тэлефонную сувязь маюць 99 % сельскіх населеных пунктаў. Даступна аказанне паслуг сотавай электрасувязі (99,9 %). У 2020 г. інтэрнэт-карыстальнікамі з’яўляліся звыш 70 % жыхароў сяла.

Развіццё асноўных галін сацыяльна-культурнага і жыллёва-бытавога комплексаў сведчыць аб планамерным і ўстойлівым развіцці сельскіх населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь і горадаўтваральных сельскагаспадарчых арганізацый.